LET’S TALK ENERGY LEVELS

Ok here we go. Een voorbeeld uit mijn leven ter inspiratie. Hoe die energielevels werken en wat sh*tzooi je vooral OOK kan opleveren.

Dit is waar het in mijn coaching gesprekken over gaat. Wat wil je echt en wat houdt je tegen? Vaak ben je dat zelf. Interessante materie.

Energy Leadership gaat over snappen vanuit welke energie je naar de wereld kijkt op DIT moment. Als je je daar bewust van wordt en gaat voelen dat je een keus hebt te kijken en of reageren vanuit een andere energie wordt het leuk. De ELI Energy Leadership Index (assessment) gaat hierover, iets wat ik met mijn coachklanten altijd doe.

Catabolische (lage, destructieve) energie zorgt voor een tunnelvisie, angst, teleurstelling, woede, apathie, er wordt je iets aangedaan. Level 1 en 2

Anabolische (hoge, creërende) energie zorgt voor (zelf)liefde en denken in mogelijkheden, er is geen tunnel alleen maar out of the box denken, creatie en actie. Level 3-7

De hele dag switchen we tussen deze energielevels. That’s life, that’s normaal. Hoe lang je in een bepaald energielevel zit kan een keuze worden als je weet hoe. En dat is gaaf.

 

DE ENERGY LEVELS IN EEN VOORBEELD VANUIT EEN CORPORATE SETTING, MAAR KAN OP ALLERLEI VLAKKEN WORDEN TOEGEPAST:

We use seven different energy “levels” to describe the types of energy a person experiences and expresses. Here’s how someone experiencing each level of energy might react in a situation where they are on a team with a co-worker who is very forceful and directive. BRON

Level 1: Lack of choice. Victim energy. I can’t. I have to. Fearful.

“I’m so upset. It’s like I don’t even exist – they just ignore me.”

Level 2: Anger. Combativeness. Resisting or fighting energy.

“I’m gonna tell them off. I’m so MAD!”

Level 3: Rationalizing. Fine.

“It’s okay. They’ve been here a long time and ARE on my team. I guess I can just deal with it.”

Level 4: Care. Compassion. Service to others.

“I really want the best for them and for the company. I’m happy to support them in any way I can.”

Level 5: Reconciliation. Win-win. There’s no good or bad or right or wrong.

“Where’s the opportunity here? How can we both win?”

Level 6: Intuition. Creative genius. The space of brilliant visionaries.

“We’re all connected and everything here has value and purpose.”

Level 7: Complete passion for all aspects of life. Oneness.

“I feel complete passion and joy in this, and all situations.”

 

IK VERTREK DUS

Het idee alleen al van een nieuw avontuur in het buitenland bracht mijn energy levels omhoog. En dat was hard nodig.

Want er was me (en iedereen naar mijn mening) iets aangedaan de afgelopen 2,5 jaar -> Level 1.

Lockdown, zaak sluiten, verplicht testen om ergens binnen te komen, ongezonde mondkapjes dragen nouja de hele riedel, de zogenaamd niet verplichte vax die toch wel een soort van verplicht werd als je ‘makkelijk’ mee wilde doen (dansen met jansen om vervolgens nog niet naar een festival te mogen, weet je nog?) Nouja die dingen dus. …

En ik was boos -> Level 2.

Of eigenlijk als ik heel eerlijk ben WOEST. Op die maatregelen en het niet willen horen van andere geluiden van wetenschappers die eerst wel aan tafel zaten en serieus genomen werden. Nee in plaats daarvan moesten we BNN’ers gaan geloven dat experimentele medische handelingen echt een heel goed idee waren en alternatieve medicatie dat al bewezen werkte werden verboden. Huh? Mijn intakegesprekken voor een ontharingsbehandeling zijn nog uitgebreider en strenger dan bij het zetten van een prik. Mijn wenkbrauwen zijn nog nooit zo vaak omhoog gegaan als de afgelopen 2 jaar. En ik kon het niet laten om dat ook vaak ter sprake te brengen. Wat me vaak niet in dank is afgenomen.

DIT RAAKTE IETS OUDS BIJ MIJ KWAM IK ACHTER

Ik werd met mijn kritiek en kennis niet serieus genomen. Auw. Een inzichtmoment dus. Die ik nooit had gekregen als de afgelopen 2 jaar niet zo waren hoe ze waren. Eigenlijk positief dus 😉.

En deze snap ik ook als ik hem breder trek. Niemand wil buiten de groep vallen, vroeger hield ik om die reden dan op een bepaald moment mijn mond, daarbij voorbij gaan aan wat ik eigenlijk wilde zeggen en vaak mijn grenzen overgaand. Ik stond niet voor waar ik voor stond, ik praatte en lachte mee. En als ik wel in discussie ging legde ik het vaak af tegen mensen die verbaal veel sterker waren dan ik. Ik had het nooit geleerd en dus liet ik het maar. Misschien herken je dit.

Ik was ook boos op alle mensen die niet begrepen waarom ik boos en teleurgesteld was. Met name in mijn directe omgeving. Het moment bijvoorbeeld dat ik niet meer welkom was in een maandelijks praatgroepje zonder te testen terwijl zij allemaal gevaccineerd waren. Huh?? En wauw. Ik kon er met mijn pet niet bij. En ook hier weer. ‘Nothing has meaning unless you give it meaning’.

In plaats van me in de steek gelaten en onbegrepen te voelen had ik kunnen kijken vanuit level 4 (compassie) en kunnen zien dat deze beslissing vanuit een level 1 en 4 gedachte kwam. Level 1: onbewuste angst om toch besmet te raken met alle vreselijke gevolgen van dien die in de media werden geschetst en level 4: ze wilden de groep en de grote meerderheid vanuit liefde beschermen. Als je het zo bekijkt mooi dus.

Toch was ik boos op het ogenschijnlijke gemak en de vanzelfsprekendheid waarin mensen maar normaal maakten wat niet normaal is. Het tolereren (level 3, men was er blijkbaar beter in dan ik).

DE ‘HET IS NOU EENMAAL ZO’ MENTALITEIT

Aarggh killing vond ik dat. Die kende ik van mijn ouders. Gaan we weer. Oude ‘pijn’ dus. Ook dit komt bij mij vandaan he, mijn hele leven doe ik al niet aan ‘nouja het is nou eenmaal zo’, dat resulteerde in altijd ontslag nemen als ik het niet naar mijn zin had, relaties beëindigen als het niet goed voelde, voor mezelf beginnen, leren investeren, persoonlijk ontwikkelingstrajecten aangaan, verhuizen etc en dat heeft me uiteindelijk geen windeieren gelegd.

Het ging en gaat me aan mijn hart wat er gebeurd (e). Het was zo niet in lijn met mijn waardes van vrijheid en eerlijkheid. Menig traan gelaten uit onmacht. Niet alleen voor mezelf maar ook voor anderen (gelukkig ik had dus toch nog wat level 4 in me = compassie)

Ik was en ben (yep het is nog niet voorbij) boos en teleurgesteld in onze leiders, in de genomen absurde (in mijn ogen en inmiddels via wobverzoeken ook duidelijk ) destructieve maatregelen voor heel veel mensen, in het angst aanjagen voor iets waar je, als je niet boven de 80 en of kwetsbaar was bang voor hoefde te zijn. En daar blijf ik bij.

Het lukte me maar af en toe om mijn energylevel op te krikken naar level 3 (tolereren) maar daaronder zat nog absoluut level 2 (boos) en die kwam meerdere malen nog voorbij.

Het lukte me soms als ik ging mediteren om in level 4 te komen (ik hou van je, wat kan ik voor je doen, zelfliefde) maar daaronder zat nog level 1 en 2 (teleurgesteld en boos, niet alleen op anderen maar ook op mezelf. Mijn onvermogen om rustig te blijven en in liefde nam ik mezelf constant kwalijk.

INZICHT

Het zou kunnen dat de mensen die juist mee gingen en gaan in het verhaal veel vanuit level 4 energie bewegen. Uit liefde voor anderen besluiten nemen en hun eigen grenzen overrulen. Daar is handig op ingespeeld. De ‘je doet het voor een ander’ campagne. Met daaronder inspelend op ieders basale angst op overlijden en niet meer bij de grote groep horen als je dus niet meedoet. Als ik het zo bekijk kan ik weer iets meer compassie opbrengen (level 4-5-6).

Blijft wel dat ik juist sta voor zelf nadenken en uit (familie)systemen durven komen. Dat is namelijk waarom veel mensen vaak uiteindelijk niet doen wat ze zelf willen, in burnouts raken en depressief van worden. Ook hier botst het dus enigszins met mijn waardes. Interessant.

Vanuit een hoger level gaan leren denken en reageren zou zijn; alles gebeurd voor een reden, er is geen goed of fout, we are all one, wat is de mogelijkheid hier? Vanuit liefde en vertrouwen kunnen kijken naar wat er nu gebeurd (en al eeuwen) in de wereld, het laten en vooral bouwen aan een mooie nieuwe wereld met gelijkgestemden zou meer rust opleveren.  Level 4-5-6-7

Imagine all the people living life in peace. You may say I’m a dreamer, but I’m not the only one. I hope someday you’ll join us, and the world will be as one. ‘Imagine,’ from the album Imagine (1971) ~John Lennon~

EN TOEN KWAM ER TOCH EEN SPRANKJE LEVEL 5 EN 6 WEER.

Toen ik ware verantwoordelijkheid ging nemen voor mijn gevoelens en gedachtes, toen ik weer in mogelijkheden ging denken. Wat kan ik wel? Ik verhuisde in april 2021 binnen Den Haag, deed mijn dure gehuurde praktijk weg en ging weer thuiswerken omdat ik al aan zag komen dat er weer een lockdown in de pijplijn zat. Dat gaf lucht. En met die actie gingen er ineens weer deuren open.

Want toen ik in december 2021 dacht “en nou ben ik het zat, ik ga weg hier” kwam alles in een stroomversnelling (level 2 boos maar van daaruit actie. Level 2 is daarmee dus niet altijd ‘negatief’ maar ook noodzakelijk) ging ik bedenken wat ik wilde en hoe ik het voor elkaar kon krijgen.

EN WAT BLEEK?

Met alles wat ik de afgelopen jaren heb opgebouwd (vastgoed en out of the box denkende mensen om me heen verzamelen) is het nu een feit. Ik verhuis half oktober naar Portugal. Een #leveninhetbuitenlanddroom overigens die ik al jaren had maar waar ik mezelf vooral in tegenhield. Vanwege lage energie gedachtes (dat kan ik niet, wat als en hoe dan? Mijn aannames en angst om veiligheid op te geven zaten we danig in de weg. Misschien herken je dit.

DUS…. IK VERTREK

Maar wel in liefde. En wandel weer mijn eigen pad vanuit hoge energie. Met de ware wetenschap dat lage energie er ook mag zijn. En dat wie in een tunnelvisie zit, ook echt niet out of the box kan denken. En dat… tja… dat is nou eenmaal zo tot het moment dat het kwartje valt.

Mijn doel en visie is weer helder, mijn vertrouwen weer groot ondanks alle nieuwe sh*tzooi die er weer over ons wordt uitgestrooid. Briez Casa wordt een feit en so be it. Buitenspelen in de zon, leven op mijn manier en mensen uitnodigen die bij mij passen voor rust en reflectie. Nu al zin in. Dus dankjewel alles en iedereen. Zonder dit gedoe had ik nu deze stap waarschijnlijk niet genomen.

Dit is waar het in mijn coaching gesprekken over gaat. Wat wil je echt en wat houdt je tegen? Vaak ben je dat zelf. Interessante materie 😉

Liefs, Bri